Je steekt tussen Haaksbergen en Rekken de grens over tussen twee provincies. De Gelderse Achterhoek en het Overijsselse Twente worden soms met elkaar verward en dat is niet zo vreemd. De gebieden hebben namelijk veel overeenkomsten. Ze delen met elkaar een Saksische oorsprong waardoor ze ook bijna dezelfde streektaal hebben.

Het Haaksbergerveen bestaat uit drassig hoogveen en weidse heidevelden, afgewisseld door bosjes en graslanden. In het gebied graast een kudde schapen, je hoort er kikkers kwaken en er zijn veel vogels te zien. De klapekster en blauwe kiekendief zijn er in de winter, de roodborsttapuit, blauwborst, tjiftjaf en fitis komen in het voorjaar terug. Andere vogels in het gebied zijn de boompieper, geelgors, rietgors, doodaars, waterral, boomvalk. Overal groeit zonnedauw, veenmos en wollegras. Libellen en muggen trekken boomvalken aan.

Met de ondertekening van de Conventie van Burlo op 19 oktober 1765 in het klooster Mariengarden werd de loop van de grens tussen het vorst-bisdom Münster en het hertogdom Gelre definitief vastgelegd. Daarmee werden ook de sinds eeuwen durende grensconflicten op de venen en heidevelden bijgelegd. Omdat de grens daar niet duidelijk was te herkennen in het veld, laaiden twisten over weidegebruik of turfsteken steeds opnieuw op. Er werden 186 grensstenen van Bentheimer zandsteen geplaatst tussen Wennewick en Dinxperlo, waaronder Grenssteen 1 (l) en de Sint Vitussteen (r).